We wisten het wel

Maandagmiddag na school staan er twee jongens uit mijn groep van vorig jaar in de klas. Niet voor het eerst dit jaar, ze komen regelmatig even kletsen. Dat is fijn en vooral gezellig. Toevallig heb ik vorige week van het gymnasium waar ze nu leerling zijn, een update gehad. Dat noemt men daar een 'woordrapportje'. Letterlijk een rapportje: er staan amper 50 woorden in.

'Ik kreeg vorige week een bericht van jullie mentor.' De jongens lachen. 'Je bedoelt het woordrapportje? Heb je ze allebei gelezen? Eén was genoeg geweest, ze zijn zowat hetzelfde.' 'Ja!' roep ik verontwaardigd. 'Vind je dat niet stom, er valt toch veel meer over jullie te vertellen?' 'Ach,' reageert Niels, 'onze nieuwe mentor kan die dingen gewoon niet zo goed. We wisten wel dat jij dat vervelend zou vinden, daarom komen we zelf maar even langs.
Koffie?'