Nog twee weken en dan is het schooljaar voorbij. Groep 8 maakt zich op voor een groots afscheid en is druk bezig met het voorbereiden van de musical. We hebben het onszelf niet gemakkelijk gemaakt. Het wordt me allemaal wat heet onder de voeten en ik heb er een hard hoofd in dat we alle liedjes goed kunnen instuderen. Daarom besluit ik er één te schrappen. Ik had ook al bedacht welke dat zou zijn en vertelde de kinderen wat ik wilde doen.
In eerste instantie waren ze het niet met me eens. Ik legde uit wat ik bedoelde en waarom ik het beter vond. In tweede instantie waren ze het nog steeds niet met me eens en ook de derde en vierde poging leverde weinig resultaat op.
Jammer, maar ik had er goed over nagedacht en liet het hierbij. Ze zouden uiteindelijk wel snappen dat het zo beter was.
De ochtend verliep verder oké, al merkte ik wel dat de kinderen wat meer met elkaar bezig waren dan met mij. Ik haalde even koffie en toen ik terug kwam, stond één van de kinderen op en vertelde me dat ze met elkaar afgesproken hadden dat ze het een slecht idee van me vonden. ‘Jij vindt het nu lastig, maar volgens mij moeten wíj het zingen. En wij vinden het een mooi lied, dus gaan we het wel doen.’ Hij liep naar de radio, zette het nummer op en de hele klas stond op en begon te zingen. Weliswaar met de tekst in de hand en een beetje vals, maar toch vastberaden.
Ik was verrast door hun actie en zei na afloop dat ik er dan nog wel even over na zou denken. Lynn zei daarop: ‘Nee, dat hebben wij al gedaan en dit maken we zelf wel uit.’ Ze ging zitten en iedereen ging weer aan het werk.
Het was een mooie musical, met alle liedjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten